تشخيص هموروئيد براساس سابقه پزشكي و آزمايش‌هاي فيزيكي است. ابتدا يك آزمايش ديجيتال مقعدي و يك آندوسكوپي ممكن است تنها آزمايش‌هاي لازم باشد. براي اطمينان از اين كه بيماري‌هاي ديگري (مانند سرطان كولون) باعث ايجاد علائم نشده باشد، ممكن است آزمايش‌هاي ديگري مانند سيگموئيدوسكوپي (آندوسكوپي از كولون سيگموئيد) نيز مورد نياز باشد. اين آزمايش به پزشك امكان مي‌دهد. قسمت‌هاي داخلي مقعد، راست‌روده و كولون را براي بررسي موارد غيرطبيعي رؤيت كند. كولونوسكوپي و تنقيه باريوم نيز مي‌توانند در اين زمينه كمك‌كننده باشند. در مورد درمان هموروئيد بايد گفت بيشتر افراد هموروئيدي مي‌توانند با تغييرات ساده رژيم غذايي و عادات صحيح حركات روده‌اي بهبود يابند و نياز به جراحي يا ساير درمان‌ها ندارند، مگر اين كه خيلي بزرگ و دردناك شده باشند. روش‌هاي درماني تثبيت‌كننده، روش‌هايي هستند كه مقدار خون را براي هموروئيد كاهش مي‌دهند تا كوچك شوند يا از بين بروند. باقي گذاشتن بافت زخم شده در جاي خود از پيشرفت هموروئيد جلوگيري مي‌كند. اين روش‌ها شامل بستن هموروئيد با يك كش حلقه‌اي، استفاده از گرما، ليزرها يا جريان الكتريكي است. در روشي موسوم به اسكلروتراپي، با استفاده از تزريق يك ماده به هموروئيد به بهبود بيماري كمك مي‌شود.يكي از روش‌هايي كه نوعي جراحي محسوب مي‌شود، گشاد كردن اسفنكتر مقعدي است كه با كشيدن كانال مقعد (با فرض اين كه افزايش فشار اسفنكتر علت هموروئيد است)، انجام مي‌شود.البته از آنجا كه اين روش در بسياري از بيماران، باعث آسيب به اسفنكتر و غيرقابل كنترل شدن مدفوع مي‌شود، به ندرت صورت مي‌گيرد. در روش ديگري، از يك آندوسكوپ نوري و با به‌كارگيري يك داپلر كاوشگر، براي سنجش جريان خون در شريان منفردي كه سياهرگ‌هاي هموروئيدي را پر مي‌كند و پزشكان قادر به تشخيص آن نيستند، استفاده مي‌شود و سپس پزشك مي‌تواند شريان را ببندد. اين روش پرهزينه است و مزيت اندكي نسبت به روش «رگ‌بندي با كش حلقه‌اي» دارد. از ساير روش‌هاي جراحي، مي‌توان به اسنفكتروتومي اشاره كرد كه در آن قسمت داخلي اسفنكتر مقعدي بريده مي‌شود، در اين روش نيز، نگراني در مورد از دست دادن كنترل مدفوع، به عنوان يكي از عوارض بالقوه وجود دارد.

برداشتن هموروئيد از طريق جراحي (هموروئيدكتومي) معمولا براي بيماري درجه 3 يا 4 استفاده مي‌شود. در اين عمل، هموروئيد داخلي و خارجي بريده مي‌شوند. زخم‌هاي به‌جامانده ممكن است بخيه شوند (در تكنيك بسته) يا بازبمانند (در تكنيك باز). درد پس از جراحي يك مساله مهم است و معمولا مخدرهاي ضددرد موردنياز است. بيماران مي‌توانند 4 ـ 2 هفته بعد به سركارشان بازگردند.از ديگر عوارض هموروئيدكتومي، مشكل ادرار كردن است كه در 5 درصد از بيماران اتفاق مي‌افتد و ممكن است براي تخليه مثانه، نياز به سوندگذاري باشد. در يك تا 2 درصد بيماران نيز خونريزي با تاخير (7ـ4 روز پس از جراحي) اتفاق مي‌افتد. همچنين ممكن است باريك شدن مقعد ناشي از اثر زخم، شكاف‌ها، عفونت‌ها و لخته‌هاي خون پس از جراحي (در هموروئيد خارجي) نيز رخ دهد. جديدترين تكنيك براي درمان هموروئيد، هموروئيدكتومي با روش دوختن است كه يك درمان سريع و كم‌درد است و براي هموروئيدهاي درجه 3 (اصولا داخلي) استفاده مي‌شود. در اين روش، يك لوله حلقوي و توخالي را به كانال مقعد وارد مي‌‌كنند و از طريق اين لوله، هموروئيد داخلي، بخيه زده مي‌شود. عوارض آن مشابه هموروئيدكتومي معمول است.به طور كلي درمان‌هاي غيرجراحي ترجيح داده مي‌شود. چرا كه با درد و عوارض كمتري همراه است. گاهي اوقات تركيبي از درمان‌ها (مانند يك روش تثبيت‌كننده و يك هموروئيدكتومي) مي‌تواند موثرتر واقع شود، گرچه براي افراد بالاي 70 سال و كساني كه از سلامت كمي برخوردارند، روش‌هاي تثبيت‌كننده ترجيح داده مي‌شوند. برداشتن هموروئيد توسط ليزر نيز يكي از سالم‌ترين و موثرترين روش‌هاي درماني شناخته شده، اما مانند هر روش ديگري، مزايا و معايبي دارد. از مزاياي آن، سرعت عمل و ناراحتي كمتر است. ديگر اين كه پس از عمل، اثري از آن به جا نمي‌ماند. همچنين به دليل دقت بالاي عمل، بهبودي سريع‌تر صورت مي‌گيرد و ميزان خونريزي از زخم نيز معمولا اندك است و نيازي به بستري شدن بيماران در بيمارستان، حتي به مدت يك شب نيست. علاوه بر اين، بافت‌هاي اطراف هموروئيد، آسيب نمي‌بينند.از معايب اين عمل، پرهزينه بودن آن است و به دليل جديد بودن روش، ممكن است يافتن متخصصان و جراحان آموزش ديده در اين زمينه دشوار باشد. به‌علاوه جراحي با ليزر ممكن است با عوارض و عفونت‌هايي همراه باشد. از معايب ديگر عمل، اين است كه تنها هموروئيدهاي خارجي را درمان مي‌كند.